Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Sumenda potius quam expetenda. Nam quid possumus facere melius?

Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.

Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Hunc vos beatum; Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?

Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Minime vero, inquit ille, consentit. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat.

Et tamen puto concedi nobis oportere ut Graeco verbo utamur, si quando minus occurret Latinum, ne hoc ephippiis et acratophoris potius quam proegmenis et apoproegmenis concedatur;

• Quis istud, quaeso, nesciebat?
• Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?